"بیودیزل" شرکتدانشبنیان ایرانی سوخت شد!
افزایش شمار شرکتهای دانشبنیان و تولید محصولات مورد نیاز کشور اهمیت زیادی دارد اما آفت این افزایش تعداد شرکتها میتواند عدم توجه به کیفیت فعالیت آنها باشد.
رها کردن این شرکتها به حال خود، وجود شرکتهای دانشبنیان را تنها به یک عدد در حوزه علم و فناوری تبدیل میکند؛ در کنار بازگویی رشد و پیشرفتها در حوزه علم و تکنولوژی لازم است آفتها و مشکلات این فضا را هم بررسی و بازگو کرد تا به اصلاح امور منجر شود، همواره صحبت و مانورهای تبلیغاتی در مورد طرحهایی اتفاق میافتد که انجام شده است و هیچوقت به سراغ طرحها و پتانسیلهایی که امکان اجرا داشتند و هیچوقت محقق نشدهاند نمیرویم.
درباره مشکلات شرکتهای دانشبنیان و طرحهای ملی و کلانی که امکان بهبود شرایط کشور را داشته و اتفاق نیفتاده است با "حمیدرضا چیتساز" مدیرعامل یک شرکت دانشبنیان گفتوگو کردیم که در ادامه میخوانید:
من دکترای رشته مهندسی فرآیند از گرایشات مهندسی شیمی هستم؛ کار اصلی شرکت ما تأمین و تجهیز آزمایشگاهها در صنایع مختلف است و مخستین شرکت در ایران بودیم که به سمت استانداردسازی آزمایشگاهی حرکت کردیم.
ما در کشور و بعد از تمرکز روی برخی حوزههای دانش و فناوری مانند علم نانو توانستهایم این علوم را عمومی کنیم و با این فرآیند بسیاری از مردم ما نام نانو را در زندگی خود شنیدهاند در صورتی که در بسیاری از کشورهای پیشرفته دنیا مردمشان چیزی از علوم نانو نمیدانند، اما ما در این حوزه موفق عمل کردهایم.
همچنین در حوزه عمومی کردن مقالتمان عملکرد خوبی داشتهایم و به واسطه این مقالات رتبههای بالایی در حوزه علوم مختلف مانند بیوتکنولوژی یا نانوتکنولوژی داشتهایم. اما همچنان این سوال کلیشهای باقی است که چرا این توانمندیها در مقالات به صنعت ما راه پیدا نمیکند. صنایع ما در حوزه تکنولوژی در کدام کشورها در حال عرضه هستند؟! با وجود تمام پیشرفتهایی که وجود داشته آیا پیشرفت علوم ما به اندازهای بودهاست که امکان صادرات کلان به کشورهای دیگر را داشته باشد؟